Meer vrouwen aan het werk

kindgebonden budget en andere regelingen, financiële potjes bekijken op internet via de computer

De overheid was ooit de campagne ‘Meer werken, laat het merken‘ gestart om meer vrouwen aan het werk te krijgen. Zo, zo. Chapeau. Toen ik de verschillende berichten op de sociale media platformen las, zag ik dat diezelfde overheid de plank volledig had misgeslagen. En ik snapte het meteen, ik vond het eerlijk gezegd ook een flutcampagne. Ik ben het slechts met één ding eens. Ik pleit namelijk eveneens voor financiële onafhankelijkheid of beter gezegd…. meer economische mogelijkheden voor vrouwen.

Inhoud

Financiële onafhankelijkheid

Helaas is het niet vanzelfsprekend dat je als vrouw economische zelfstandig bent wanneer je meer gaat werken. Deze positie van onafhankelijkheid kunnen vrouwen o.a. sneller bemachtigen als zij hetzelfde verdienen als mannen. Een enorm financieel gat zou gedicht worden als ze een keer betaald zouden krijgen voor hetzelfde werk dat zij leveren. Verder helpt de campagne van de overheid niet als je tegelijkertijd krantenkoppen zoals deze ziet: “Twee keer zoveel mensen in armoede door overheidsfout.”

Dat NRC-artikel ging over een grote groep gezinnen die nu in armoede leeft en toeslagen moet terugbetalen. Deze gezinnen hadden trouwens gewoon recht op die toeslagen. De focus van de overheid dient naar deze groep uit te gaan. Deze vrouwonvriendelijke campagne leek eerder op een oproep voor soldaten die meteen naar de frontlinie moeten. “Een paar uur méér kan de druk op de arbeidsmarkt al verlichten,” volgens de minister die deze campagne lanceerde. Het is niet het probleem van de vrouwen of kersverse moeders om de oplossing te bieden voor de gehele maatschappij. Wie heeft het overigens over de druk die jonge gezinnen vandaag de dag eenmaal ervaren?! De term ‘tropenjaren’ is er niet voor niets.

Bij ons thuis

Bij kind nummer 1 had ik familie die kon oppassen als mijn kindje ziek was (lees: verkouden, grieperig, hangerig). Die luxe had ik niet bij kindje nummer 2. Een kind dat niet naar de opvang kon, was een probleem voor iedereen. En als ik het zo opschrijf, klinkt het best crux. Toch is het zo. Het is niet jouw werkgever zijn probleem als je kindje vaak grieperig is. Dat moet je zelf oplossen als ouder. En reken niet op oma en opa; die zijn zelf ook nog hard aan het werk! Wat voor zin heeft meer werken in dit geval dan?

Manlief en ik zijn alle twee zeer betrokken met wat in en om het huis(houden) gebeurt. Dit klinkt misschien heel romantisch, maar meer samendoen, vergt meer communicatie. Soms heb ik geen zin in afstemmen. ‘Overall’ gaat het prima om de huishoudelijke en zorgtaken te verdelen. Ik kan me best voorstellen dat dit niet in elk gezin zo aan toe gaat. En dat geeft niet, onze manier is niet de perfecte manier. De manier van de overheid is ook niet de oplossing. Het gaat erom dat vrouwen inderdaad de ruimte krijgen, die innemen en zelf de keuze maken, al dan niet samen met partner.

Campagne financieel onderwijs voor vrouwen

Wil je als overheid graag jonge vrouwen ondersteunen? Ik zou liever zien dat de overheid tijd en geld steekt in campagnes om vrouwen financieel weerbaar te maken op andere manieren dan de gebaande paden. Wat als je geen 40 uur kunt of wil werken? Hoe kun je wel een behoorlijk salaris of goede omzet, maar vooral winst, binnenhalen? Geef ons informatie om beter te onderhandelen, leer ons al in de schoolbanken te ondernemen, beloon freelancers, promoot remote werk nog meer. Besteed meer aan aandacht aan financiële geletterdheid of analfabetisme of aan het wegwerken van schulden.

Het is niet erg om vrouwen te confronteren met een eventuele scheiding of overlijden van partner. Na het advies van Hugo de Jonge (toenmalige minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening toen hij die uitspraak deed) aan een jongedame om een partner aan de haak te slaan om zo een huis te kunnen kopen, is verdere raadgeving zeker gewenst. Kom maar op Hugo! Een voltijdse baan zorgt er namelijk niet per se voor dat je na je scheiding of overlijden van je partner een lekker leventje hebt. En misschien mocht ik dat mis hebben. ‘And if so’ dan is het beter om daarover het gesprek te hebben, schat ik zo in.

Je moet kiezen

Volgens de overheid moeten vrouwen meer gaan werken, want “dat moet de keuzevrijheid van vrouwen nog verder verbeteren.” Keuzevrijheid: ik heb zelf gemerkt dat een eenmaal genomen beslissing niet altijd gerespecteerd wordt door de (werk)omgeving. Misschien is de keuze om thuis te blijven… van hoeveel vrouwen heb ik niet gehoord dat ze het moeilijk vinden om te zeggen dat ze thuismoeders zijn. Het zijn van een ’tradwife’ is niet meteen een vloek. Alsof die groep er dan niet aan toe zou doen in deze haastige maatschappij. Ook parttimers worden soms met de nek aangekeken. Waar is de steun voor de keuze die vrouwen zelf maken?

De overheid schrijft: “soms is voor een deeltijdbaan gekozen, bijvoorbeeld om zorg en werk te combineren.” Wat dacht je van: soms is voor een deeltijdbaan gekozen om de steeds maar stijgende kosten te kunnen betalen? Voor veel mensen is werken geen luxe. Het klaaggezang van de overheid gaat door: “wie weinig werkt, verdient minder en heeft ook minder mogelijkheden om zich professioneel te ontwikkelen. Of om financieel op eigen benen te staan. Deze deeltijdbanen houden de ongelijke verdeling in stand tussen mannen en vrouwen.”

Het is niet erg als mevrouw naar verhouding hetzelfde salaris als haar collega krijgt. Logisch. Ik vind dat je verder professioneel ontwikkelen niets te maken heeft met het aantal uren op kantoor. Ik geloof dat je juist efficiënter aan de slag gaat, omdat je minder mogelijkheden hebt om het werk door te schuiven naar een andere dag. Er is gewoonweg minder tot geen tijd om over koetjes en kalfjes te praten bij het koffieapparaat.

Laat moeders met rust

Wat is het probleem met deeltijdbanen als mensen ‘gewoon’ naar ratio werken, verdienen én besteden? Wie weet vind ik het fijn om drie of vier dagen van de week mijn kinderen de hele dag te zien? Sommige mensen willen graag een gezin starten om bij hun kinderen te zijn. Ze willen zelf hun kinderen zien opgroeien… en dat houdt ook in dat ouders echt aanwezig willen zijn, ook wanneer de kinderen tieners zijn. Opvoeden houdt niet op wanneer kinderen zelf iets meer kunnen.

Neen, deze maatschappij zorgt ervoor dat je de hele tijd voor een ander moet werken en alles wat je thuis zou willen doen, moet uitbesteden. Het begint eerst met: wil je een huis kopen? Leef dan voor je hypotheek (pssst er zijn mensen die hypotheekvrij leven). En dan, wie gaat er zorgen voor je kind? Besteed het uit. Wie gaat thuis over het huishouden? Besteed het uit. Op zich niet verkeerd – ik houd toch niet van schoonmaken – zolang het maar je persoonlijke keuze is… wees daar vrij in.

Overigens is de zorg voor je kinderen uitbesteden niet altijd even rendabel. “Door de hoge kosten voor kinderopvang en de belastingdruk voor middeninkomens loont volledig werken amper volgens Starink.” Voor een hele grote groep, de middenmoot, geldt dat het financieel en uiteraard emotioneel niet meer oplevert om 100% procent voor iemand anders te werken en je kinderen alleen in de avond en het weekend te zien. En dat is oké. Uiteindelijk gaat het om wat voor jou en je gezin goed werkt. Je gemoedsrust én portemonnee zijn belangrijk.

Lees ook: Kinderopvang: (on)betaald en verantwoord

Moederschap

Er is nauwelijks ruimte om na te gaan wat je in deze nieuwe levensfase, moederschap, zou willen doen qua werk. Welke baan past na de bevalling bij mij? Heeft moederschap mij veranderd? Waar wil ik mij nu verder in ontwikkelen? Hoe kan ik een optimale werk-privébalans vinden? Als je aan zelfonderzoek doet, kom je er misschien achter dat je hoofd te vol is. Of wellicht heb je meer tijd en ruimte nodig antwoorden te vinden om deze vragen. Moet je dan meer gaan werken? Deze campagne gaat niet om jou hoor.

Balans

Laten we een nieuwe campagne starten! Ik roep vrouwen én mannen op om na te gaan wat zij en hun gezin nodig hebben. Wat is noodzaak? Wat heeft prioriteit? Wat voegt toe aan je geluk als individu en als gezin? Ik zeg: “meer vrouwen in balans.”

Naomi Rustenberg

Naomi Rustenberg is de oprichter van mamabudget.nl, houdt van besparen, heeft 2 zoontjes, is getrouwd en schrijft over haar eigen (financiële) ervaringen.